Gabinet Psychoterapii Piotr Paluch | Psychoterapia Wrocław

Psychoterapia jest dla tych, którzy szukają drogi do siebie - do życia, które nie wymaga naprawy, lecz zrozumienia.

Psychoterapię zaczynamy od ciszy, w której możesz usłyszeć, że w Tobie nic nie jest zepsute - tylko zapomniane, przytłumione, odłożone na później.

Psychoterapia to przestrzeń, w której nauczysz się znowu być obecny w swoim życiu.

O mnie

Nazywam się Piotr Paluch. Pracuję z osobami, które czują, że coś w nich się oddaliło — spokój, sens, własny głos. Myślę, że człowiek nie wymaga naprawy, tylko zrozumienia.

Psychoterapia jest dla mnie dotknięciem tego, co jest niewiedzianą wiedzą, milczące i zapomniane. Towarzyszę w procesie odzyskiwania siebie — nie przez rady, lecz przez obecność i słuchanie

Więcej o mnie

"W psychoterapii rozmawiamy o problemach, ale spotykamy się z kimś, kto za nimi mówi"

O terapii

Tutaj można przestać być kimś dzielnym. Można nie wiedzieć, nie umieć, nie rozumieć. Można zobaczyć, że wszystko, od czego uciekasz, jest po prostu częścią Ciebie. Psychoterapia nie usuwa bólu — ale uczy, jak obchodzić się z nim, tak aby nie destabilizował.

To przestrzeń, w której zamiast „muszę” pojawia się „jestem”.

Psychoterapia jest procesem, dzięki któremu można rozpoznać źródła cierpienia: lęku, apatii, niemożności spełnienia, wybuchów gniewu czy przewlekłego smutku.

Trudności często wynikają z nieuświadomionych potrzeb, dziecięcych wzorców oraz mechanizmów obronnych kształtujących dorosłe życie. Objawy są odbiciem rozbieżności między potrzebami a rzeczywistością.

W relacji terapeutycznej, poprzez zaufanie i współpracę, możliwe jest odnalezienie ulgi, akceptacji, a w końcu – prowadzenie życia zgodnego ze swoimi wartościami i pragnieniami.

Więcej o terapii

Wenus na wygnaniu

„Wenus na wygnaniu” nie jest książką, w której psychoterapia stanowi jeden z tematów – ona cała jest psychoterapią, prowadzoną w formie literackiej.

To nie opis procesu, ale jego doświadczenie – zapis wewnętrznej pracy pacjentki i jej relacji z terapeutą. Cała narracja, rytm języka, struktura powtórzeń i ciszy pełnią funkcję terapeutyczną. Czytelnik nie obserwuje terapii z zewnątrz — on w niej uczestniczy.

Książka prowadzi przez kolejne etapy spotkania ze sobą: od napięcia i obron, przez rozpad znaczeń, aż po zrozumienie, że niczego nie trzeba naprawiać, żeby móc żyć. To podróż w głąb świadomości, w której każde słowo jest ruchem, a każde milczenie — przestrzenią, w której można wreszcie usłyszeć siebie.

„Wenus na wygnaniu” to zapis procesu odzyskiwania człowieka z jego własnych słów, przekonań i lęków. To książka o tym, że psychoterapia nie jest rozmową o problemach, lecz spotkaniem z tym, kto za nimi mówi.

Nie ma w niej fabuły w tradycyjnym sensie – jest rytm przemiany. Nie ma puenty – jest prawda, która się odsłania.

To tekst, który nie tyle się czyta, co przeżywa. Jak terapia: od środka.

„Wenus na wygnaniu” nie jest książką, w której psychoterapia stanowi jeden z tematów – ona cała jest psychoterapią, prowadzoną w formie literackiej.

To nie opis procesu, ale jego doświadczenie – zapis wewnętrznej pracy pacjentki i jej relacji z terapeutą (Panem Id). Cała narracja, rytm języka, struktura powtórzeń i ciszy pełnią funkcję terapeutyczną. Czytelnik nie obserwuje terapii z zewnątrz — on w niej uczestniczy.

Nie ma w niej fabuły w tradycyjnym sensie – jest rytm przemiany. Nie ma puenty – jest prawda, która się odsłania.

To tekst, który nie tyle się czyta, co przeżywa. Jak terapia: od środka.

„Wenus na wygnaniu” nie jest książką, w której psychoterapia stanowi jeden z tematów – ona cała jest psychoterapią, prowadzoną w formie literackiej.

Nie ma w niej fabuły w tradycyjnym sensie – jest rytm przemiany. Nie ma puenty – jest prawda, która się odsłania.

To tekst, który nie tyle się czyta, co przeżywa. Jak terapia: od środka.

FAQs

Dlaczego terapia czasem wydaje się trudna lub nieprzynosząca efektów?

Terapia nie polega na szybkim znalezieniu rozwiązania, lecz na stopniowym dochodzeniu do zrozumienia. Nie każdy moment przynosi ulgę — czasem pojawia się frustracja, znużenie, poczucie braku sensu. To nie znak, że coś idzie źle, ale że zaczyna się prawdziwa praca. Psychoterapia nie polega na naprawie, lecz na odkrywaniu — a odkrywanie wymaga czasu, odwagi i cierpliwości.

Czy terapeuta powinien wyraźnie prowadzić, dawać wskazówki, plan działania?

Nie. Psychoterapia nie jest instrukcją ani szkoleniem z życia. To proces, w którym terapeuta nie „prowadzi”, tylko towarzyszy, pomagając nazwać to, co ukryte. Celem nie jest dopasowanie się do oczekiwań, lecz spotkanie z własną prawdą.

Co jeśli nie czuję się zrozumiany w terapii?

Poczucie niezrozumienia jest częścią procesu. To moment, w którym zaczyna się rozmowa o tym, co w nas nie potrafi być wysłuchane. Zrozumienie w terapii nie jest dane od razu — rodzi się z relacji, z konfrontacji i z czasu. Pacjent uczy się docierać do siebie.

Czy terapia zawsze przynosi zmianę?

Terapia nie sprawia, że życie staje się idealne. Zmiana, która się pojawia, jest cicha i wewnętrzna — to zrozumienie, które przestaje walczyć.

Dlaczego terapia czasem wydaje się trudna lub nieprzynosząca efektów?

Czy terapeuta powinien wyraźnie prowadzić, dawać wskazówki, plan działania?

Co jeśli nie czuję się zrozumiany w terapii?

Czy terapia zawsze przynosi zmianę?

Terapia nie sprawia, że życie staje się idealne. Zmiana, która się pojawia, jest cicha i wewnętrzna — to zrozumienie, które przestaje walczyć.

Dlaczego terapia czasem wydaje się trudna lub nieprzynosząca efektów?

Czy terapeuta powinien wyraźnie prowadzić, dawać wskazówki, plan działania?

Co jeśli nie czuję się zrozumiany w terapii?

Czy terapia zawsze przynosi zmianę?

Terapia nie sprawia, że życie staje się idealne. Zmiana, która się pojawia, jest cicha i wewnętrzna — to zrozumienie, które przestaje walczyć.

Kup książkę

Umów wizytę